در داستان "سفر آلبارو روسلو" که روبرتو بولانیو نوشته است، فیلمسازی فرانسوی رمان های نویسنده ی آرژانتینی را بدون اجازه اش به فیلم تبدیل می کند. خشم اولیه نویسنده به مرور فرو می نشیند و تصمیم می گیرد فیلمساز را پیدا کند. فیلمسازی که دیگر کاری به رمان های نویسنده ندارد و نویسنده از این فقدان ناراحت است. از دست دادن تنها خواننده ی واقعی اش.

"چند روزی روسلو درگیر این فکر بود که بهترین خواننده اش را، یگانه کسی را که به راستی برای او می نوشت و تنها کسی که شایستگی عکس العمل نشان دادن به آثارش را داشت، از دست داده است."

حال ما آماتورهای نویسندگی فکر می کنیم انتشار نوشته هایمان باعث می شود این خام دستی ها را بدزدند! خب به جهنم.

به فرض که دزدیدند.آسمان که به زمین نیامده.لااقل روی خوب قضیه این است که کسی آن را خوانده است و همین کافی است.